پرویز اولیاء - دانشیار گروه میکروبشناسی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد
حوریه صادری - دانشیار گروه میکروبشناسی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد
حسن سمیاری - استادیار گروه پریودونتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد
اشرف السادات حسینی - دانش آموخته رشته دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد
محسن ناصری - استادیار گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد

پورفیروموناس ژنژیوالیس یکی از باکتریهای بی هوازی اجباری و از عوامل مهم ایجاد عفونت پریودونتیت است. این بیماری یکی از عفونتهای شایع در دهان می باشد. برای کنترل عفونتهای دهانی از ترکیبهایی مانند کلرهگزیدین و دهانشویه های گیاهی مانند بابونه استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی دهانشویه بابونه و اسانس بابونه در مقایسه با کلرهگزیدین بود. برای این منظور بر روی ۲۸ سویه بالینی جداشده از بیماران مبتلا به پریودونتیت بالغین، خاصیت ضدمیکروبی کلرهگزیدین ۰.۲ درصذ دهانشویه بابونه (در رقتهای آبی صفر، ۱:۲، ۱:۵و۱:۱۰) و اسانس بابونه ( در رقت ۱:۵ ) مطالعه گردید. بررسی خاصیت ضدمیکروبی این ترکیبات به طریق انتشار در آگاربه صورت ایجاد چاهک در محیط بروسلا آگار غنی شده صورت گرفت. متوسط قطر هاله عدم رشد برای کلرهگزیدین، دهانشویه بابونه در رقت صفر و اسانس بابونه در رقت ۱:۵ به ترتیب برابر با ۲۹.۳۳، ۱۳ و ۱۹.۶ میلیمتر بود. دهانشویه بابونه در سایر رقت ها فاقد اثر بود. این نتایج نشان می دهد که بابونه دارای اثر ضدمیکروبی است، هر چند در روش بکار رفته این اثر نسبت به کلرهگزیدین کمتر بوده است. با توجه به این نتایج استفاده از بابونه به صورت دهانشویه می تواند مفید باشد و در کنترل پورفیروموناس ژنژیوالیس موثر است.

بابونه, پورفیروموناس ژنژیوالیس, پریودونتیت, کلرهگزیدین