فریبا خوش زبان - استادیار انگل شناسی دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
طوبی غضنفری - دانشیار گروه ایمونولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
فاطمه غفاری فر - دانشیار گروه انگل شناسی، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی شرفی - دانش آموخته رشته پزشکی، دانشگاه شاهد
سکینه قاسمی نیکو - گروه انگل شناسی، دانشگاه تربیت مدرس

توکسوپلاسموزیس یکی از متداولترین عفونتهای انگلی انسان و دیگر حیوانات خونگرم به شمار میآید. در این مطالعه، اثر عصاره سیر بر توکسوپلاسموزیس حاد در مدل موشی مورد ارزیابی قرار گرفت. ۳۵ سر موش BALB/c با تزریق ۱۰۰۰۰ تاکی زوئیت توکسوپلاسما گوندیای سویه RH به طریق داخل صفاقی آلوده شدند. حیوانات در گروههای ۵تایی تقسیم بندی شدند. گروه کنترل شامل ۵ سر موش بود. در آزمایش اول به ۲۰ سر موش در ۴ گروه به ترتیب عصاره سیر با غلظتهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ میلی گرم/کیلوگرم روزانه به مدت ۷ روز پس از ۲۴ ساعت از آلودگی و در آزمایش دوم به ۱۰سر موش در دو گروه به ترتیب قرص سیر با دوز ۱۰۰ و ۵۰۰ میلی گرم/کیلوگرم روزانه به مدت ۷ روز پس از ۲۴ ساعت از آلودگی خورانده شد. پس از مرگ موشها، تعداد تاکی زوئیتها در مایع صفاقی و نمونههای بیوپسی کبد، طحال و مغز بررسی و شمارش گردید. در مقایسه با گروه کنترل که به دنبال تزریق دوز توکسیک انگل در عرض ۵-۴ روز بعد از آلودگی مردند، صددرصد موشهای تحت درمان تا روز پنجم زنده بودند (p<۰.۰۰۰). تاکی زوئیتهای توکسوپلاسما در کبد موشهای تحت درمان دیده نشدند، اما در بررسی طحال موشهای تحت درمان تاکی زوئیتها به تعداد کم مشاهده شدند. تفاوتی بین اثر عصاره و قرص سیر استفاده شده در این مطالعه یافت نگردید. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره سیر باعث افزایش بقاء بیشتر حیوانات آلوده با دوز کشنده از توکسوپلاسما شده و میزان بروز این انگل را در بافتهای حیوان مهار مینماید. بهترین دوز موثر از نظر افزایش زمان بقاء ۲۰۰ میلیگرم/ کیلوگرم عصاره آبی سیر میباشد. این اثرات میتواند ناشی از خواص ضد میکروبی و اثرات ایمونومدولاتوری سیر باشد.

توکسوپلاسماگوندیای, عصاره سیر, تاکی زوئیت, زمان بقاء