سید مصطفی حسینی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
محمد رحیم رهنما - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد (مسوول مکاتبات)، مشهد، ایران.
محمد اجزا شکوهی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
امید علی خوارزمی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

زمینه و هدف: امروزه به منظور دست یابی به توسعه پایدار شهری باید از الگوها و رویکردهایی آینده پژوهانه و سازگار با محیط زیست هم چون شهر سبز بهره گرفت تا بتوان در کنار ارتقا سطح کیفیت زندگی در شرایط فعلی محیط های شهری، این محیط ها را به عنوان جزئی از محیط های طبیعی برای نسل های آینده حفظ کرد. براین اساس در این پژوهش سعی شده است با نگاهی آینده پژوهانه نسبت به رویکرد      شهر سبز به شناسایی شاخص های پیشران و کلیدی پرداخته شود تا از این طریق بتوان به منظور دست یابی به الگوی شهر سبز در آینده، سناریوهایی متناسب با شرایط کلان شهر مشهد ارایه داد. روش تحقیق: این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از ماتریس تحلیل اثرات متقابل در نرم­افزار آینده پژوهی میک مک انجام شده است. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که شاخص پرشدگی داده ها با دو بار چرخش برابر با ۰۴/۷۹ درصد می باشد که این امر گویای میزان اثرگذاری بالای شاخص های شهر سبز بر یکدیگر می باشند. همچنین نتایج نشان داد که شاخص مشارکت زیست محیطی با امتیاز ۶۸ دارای بیش ترین میزان تاثیرگذاری مستقیم بر سایر شاخص های تحقیق است. بحث و نتیجه گیری: در مجموع وضعیت پراکنش شاخص ها در نقشه اثر- وابستگی مستقیم و غیرمستقیم نشان داد که کلان شهر مشهد از نظر شاخص های شهر سبز در شرایط ناپایداری قرار دارد.

آینده پژوهی, شهر سبز, کلان شهر مشهد, محیط زیست