جمال رحیمی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مرتضی زنده دل - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مینا خدادادی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

زمینه مطالعه: تنظیم اشتها و میزان مصرف غذا در پرندگان توسط مکانیسم های هومئوستاتیک پیچیده و در سطوح کنترلی مختلف اجرا می شود.هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش گلایسین و گیرنده های حساس به استریکنین در تنظیم مرکزی اخذ غذا توسط دوپامین در جوجه های گوشتی نوزاد بود.روش‎کار: مطالعه بر روی ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی نر نژاد (ROSS ۳۰۸) در ۵ آزمون انجام گرفت. هر آزمون از چهار گروه شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار تشکیل شده بود که در گروه ها تعداد ۱۲ قطعه جوجه به طور تصادفی قرار گرفتند. در آزمون ۱ جوجه ها در ۵ روزگی به روش تزریق داخل بطنی مغزی (ICV)، نرمال سالین در گروه کنترل و دوزهای مختلف دوپامین (۱۰، ۲۰ و ۴۰ نانومول) را به ترتیب در گروه های تیمار ۲، ۳ و۴ دریافت کردند. آزمون های ۲ و ۳ مشابه آزمون ۱ بود به استثنای اینکه دوزهای مختلف گلایسین (۵۰، ۱۰۰و ۲۰۰ نانومول) در آزمون ۲ و استریکنین (۵۰، ۱۰۰و ۲۰۰ نانومول) در آزمون ۳ تزریق شد. در آزمون ۴، دوز غیرموثر استریکنین (۱۰۰ نانومول) و دوز موثر دوپامین (۴۰ نانومول) در کنار تزریق همزمان دو ماده انجام شد. در آزمون نهایی دوزهای غیرموثر گلایسین (۵۰ نانومول) و دوپامین (۱۰ نانومول) و ترکیبی از این دو تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمان های ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه بعد از تزریق اندازهگیری و تحلیل شد.نتایج: دوپامین و گلایسین به شکل وابسته به دوز موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل شدند (۰۵/۰≥p ). تزریق ICV استریکنین با دوز غیرموثر ۱۰۰ نانومول سبب مهار هیپوفاژی القایی توسط دوپامین شد (۰۵/۰≥p ). تزریق همزمان دوزهای غیر موثر گلایسین و دوپامین به طور معنیداری موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل در جوجه های گوشتی شد (۰۵/۰≥p )، در حالی که هر یک از این دوزها به تنهایی اثری بر اخذ غذا نداشتند (۰۵/۰

اخذ غذا, تزریق داخل بطن مغزی(ICV), جوجه گوشتی, دوپامین, گلایسین