صدراله گودرزی پور - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه شهید بهشتی تهران

مسکن یکی از ابتدائی ترین نیازهای هر شخص می باشد . در سراسر دنیا جکومت ها به منظور تامین مسکن اقشار جامعه سیاست هایی را اتخاذ می کنند . سیاست های هر کشور مختص همان کشور و بومی آنجاست. در ایران نیز پس از شروع دوره جدید و به دنبال افزایش جمعیت و حرکت جمعیت به سمت شهرهای بزرگ، نیاز به مسکن احساس شد. زیرا می بایست افراد سکنی داده می شدند. به دنبال این امر سیاست های مختلفی در بخش مسکن ایران اتخاذ گردید. در این مقاله با استفاده از روش کتایخانه ای و مصاحبه اقدام به بررسی سیاست هایی که در طول دوره بعد از انقلاب اتخاذ گردیده می پردازیم. نتایج بر مبنای آمار موجود و همچنین نظر کارشناسان نشان می دهد که سیاست های مد نظر موفقیت چندانی نداشته اند و به صورت مقطعی و با روی کار آمدن دولت جدید سیاست های پیشین نیمه تمام رها می شده است. به طور کلی بر مبنای نتایج به دست آمده سیاست پاک(پس انداز، انبوه سازی و کوچک سازی) بهترین سیاست بوده است.

سیاست های مسکن، برنامه های توسعه، سیاست مسکن مهر، مسکن اجتماعی، اجاره به شرط تملیک