محمد مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری - دانشگاه هنر تهران
علیرضا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری- دانشگاه هنر تهران
سالار پژمان فر - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای - دانشگاه هنر تهران

شهرنشینی در ایران، با ورود اسلام وارد مرحله جدیدی شد بطوریکه شالوده زندگی شهری شکلگرفته در زمان ساسانیان، دگرگونی یافت و در راستای قوانین اسلامی در ابعاد مختلف اجتماعی واقتصادی، جوامع شهری دچار تحولات اساسی و نیز استقرار مساجد در بافت شهرها، به تغییراتکالبدی آنها منجر گردید. به تدریج با حاکمیت اسلام در ایران، زمینه های رشد سریع شهرها و ایجادشهرهای جدید با شکلی دگرگون و فرهنگی نوین فراهم گردید. در پی این تحولات و مطابق باایدئولوژی جامع دین اسلام و مبانی فلسفی آن، مفهوم شهر و شهرسازی اسلامی به عنوان یک مقولهجدید در شهرسازی در سطح جهان و بویژه در کشورهای اسلامی مطرح شد که بطور ملموسی در امورنظریه توسعه » کالبدی ساخت و طراحی شهرها نمود پیدا کرده است. از سوی دیگر با مطرح شدندر اواخر قرن بیستم و در پی آن شهرهای پایدار، مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط « پایدارزیست و توسعه، به طور جدی در معماری و شهرسازی برای ایجاد تعادل میان سطوح متنوع زیستی بادرک از محیط آغاز شده است. هدف این مقاله، آن است که با معرفی و مقایسه شاخص های توسعه شهری پایدار با شهرسازیپاسخ دهد «؟ آیا شهر اسلامی نمونه ای بارز از شهر پایدار می باشد یا نه » اسلامی در ایران، به این ادعا که و در این راستا، ابتدا به بیان مفاهیم و اصول کلی توسعه پایدار، تبیین چارچوب نظری شهر پایدار ومفاهیم شهر اسلامی خواهیم پرداخت. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده ها و منابعکتابخانه ای می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر اسلامی با بهره جستن از اصول و ارزشهایخاص اسلامی، توانسته است شاخص هایی را که امروزه در شهرهای پایدار مورد توجه قرار دارند رارعایت نموده و به عنوان نمونه ای از شهر پایدار مطرح شود.

شهر اسلامی، توسعه پایدار، شهر پایدار، شاخص های پایداری، شهر اسلامی پایدار