مجتبی مقدس نوقابی - دانشگاه فردوسی
رضا حصارزاده - دانشگاه فردوسی
عطیه سیگاری - دانشگاه فردوسی

مطابق برخی شواهد نظری، تعمیم پذیری نظریه میلر و مودیلیانی مبنی بر بی ارتباط بودن سود تقسیمی و سرمایه گذاری، مقید به کیفیت گزارشگری مالی است، چراکه کیفیت گزارشگری مالی اثر مستقیمی بر عدم تقارن اطلاعاتی دارد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقشکیفیتگزارشگریمالیدرکاهشاثرمحدودکننده سیاستتقسیم سودبر سرمایه گذاری، با توجه به چارچوب ارائه شده توسط گگودا و همکاران (۲۰۱۳) است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از اطلاعات مالی ۷۲ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۲ استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد که گزارشگری مالی باکیفیت بالا به میزان قابل توجهی اثر محدود کننده سودتقسیمی بر سرمایه گذاری را کاهش می دهد. همچنین این اثر محدودکننده کیفیت گزارشگری مالی درمیان شرکت هایی که بخش بیشتری  از ارزش شرکت مربوط به فرصت های رشد (شاخص Q توبین) است در مقایسه با سایر شرکت ها تفاوت معنی­داری ندارد. این یافته ها نشان می دهد شواهد تجربی نیز موید مقید بودن نظریه مزبور است.

کیفیت گزارشگری مالی, سیاست تقسیم سود, سرمایه گذاری