مریم اسکندری شهرکی - کارشناسی ارشد رشته جنگلداری، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، کردستان، ایران.
کیومرث محمدی سمانی - استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، کردستان، ایران (مسوول مکاتبات).
بیت الله محمودی - استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، چهارمحال و بختیاری، ایران.
ایوب مرادی - دانشجوی دکتری جنگلداری، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، رشت، گیلان، ایران.

چکیده زمینه و هدف: گردشگری فرآیندی است که از دیرباز به شکل های مختلف، به منظور رفع نیارهای تفریحی انسان مورد استفاده بوده است. فشار روز افزون انسان به تفرجگاه های برون و درون شهری می تواند دلیلی بر این مدعا باشد. بدیهی است در چنین شرایطی، حفظ تمامیت این منابع و تضمین توسعه پایدار در آن ها و همچنین ارایه حد قابل قبولی از کیفیت تفرجی به مراجعه کنندگان، درراستای رعایت ظرفیت برد محیط، ضروی است. از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی ظرفیت برد تفرجی منطقه جنگلی برنجگان در استان چهارمحال و بختیاری می­باشد. روش بررسی: تعیین ظرفیت برد منطقه مورد پژوهش با استفاده از دستورالعمل ارایه شده توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی انجام شد. با تعیین عوامل محدودکننده در منطقه و در نظر گرفتن تاثیر آن ها بر ظرفیت برد فیزیکی، ظرفیت برد واقعی منطقه در محدوده تفرج متمرکز تعیین شد. یافته­ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از ۴۸۰ هکتار کل مساحت منطقه، مساحت مناسب جهت پذیرش گردشگر در محدوده تفرج متمرکز در تفرجگاه جنگلی برنجگان ۱/۶ هکتار است. پس از تعیین مساحت مناسب جهت پذیرش گردشگر، عوامل محدودکننده منطقه تعیین و با دخالت دادن آن در میزان ظرفیت برد فیزیکی، عدد ظرفیت برد واقعی محاسبه شد و لذا ظرفیت برد فیزیکی  ۱۰۴۵۷ نفر در روز، ۳۸۱۶۸۵۷ نفر در سال و ظرفیت برد واقعی ۹۱۱ نفر در روز و ۱۱۲۰۵۳ نفر در سال محاسبه گردید. بحث و نتیجه گیری: ظرفیت برد واقعی به مراتب کم­تر از ظرفیت برد فیزیکی منطقه بود به گونه­ای که تعدد فاکتورهای محدود کننده در منطقه می­تواند اثر مستقیمی را بر روی ظرفیت برد واقعی داشته باشد و با افزایش عوامل محدود کننده، مقدار آن کاهش می­یابد.

تفرجگاه, تفرج جنگلی, ظرفیت برد تفرجی, منطقه برنجگان, استان چهارمحال و بختیاری