عباس عباس پور - دانشگاه علامه طباطبائی
سید محمدصادق سیدخاموشی - پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران.

چکیده از جمله مشکلات رایج در بسیاری از سازمان ها، نرخ بالای ترک خدمت کارکنان، به خصوص در کارکنان تازه وارد است. از این رو مطالعه رابطه فرآیند اجتماعی شدن که به طور مستقیم کارکنان تازه-وارد را تحت تاثیر قرار می دهد، با گرایش به ترک خدمت، به عنوان مهم ترین عامل پیش بینی کننده ترک خدمت، می تواند مفید باشد. بدین منظور، پژوهشی به روش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه مورد بررسی ما در این پژوهش عبارت از «کلیه کارکنان تازه وارد شرکت های غیردولتی ایرانی فعال در صنایع بالادستی نفت با سابقه همکاری حدبیشتر دو سال با شرکت مربوط» بود. نمونه پژوهش به شیوه هدفمند از بین ۶ شرکت غیردولتی فعال در صنایع بالادستی نفت انتخاب شد. ابزار بررسی، عبارت از پرسشنامه اجتماعی شدن افراد تازه وارد هائتر و همکاران (۲۰۰۳) و بخشی از پرسشنامه گرایش به ترک خدمت موبلی و همکارن (۱۹۷۸) بود. پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب برای پرسشنامه اجتماعی شدن ۹۵۰/۰ و برای گرایش به ترک خدمت ۹۱۷/۰ به دست آمد. تحلیل داده ها به وسیله مدل معادلات ساختاری و آزمون همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج بیانگر وجود رابطه معنادار بین اجتماعی شدن و گرایش به ترک خدمت است. هم چنین، داده های گردآوری شده رابطه معنادار دو به دو بین مولفه های اجتماعی شدن را تایید می کنند.

کلیدواژه ها: اجتماعی شدن, گرایش به ترک خدمت, کارکنان تازه وارد