علی شماعی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی تهران، ایران ( نویسنده مسوول).
فرزانه ساسان پور - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی تهران، ایران.
ثروت اله مرادی - کارشناسی ارشد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی تهران، ایران

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش تحلیل سطح  پایداری محلات منطقه ۶ شهرداری تهران به منظور دست یابی به توسعه پایدار شهری است. بر این اساس سنجش پایداری در ابعاد محیط زیستی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی و رتبه بندی محلات ۱۸ گانه منطقه ۶ تهران بر اساس ۲۸ شاخص توسعه پایدار شهری مورد توجه قرار گرفته است. روش بررسی: نوع پژوهش توصیفی تحلیلی و روش تجزیه تحلیل داده و اطلاعات با استفاده از مدل های چند معیارهAHP ، VIKOR و  ضریب پراکندگی است. شاخص های مورد مطالعه از طریق مدل AHP وزن دهی شده، سپس به وسیله مدل تصمیم گیری چند معیاره VIKOR محلات منطقه ۶ از لحاظ پایداری رتبه بندی گردیده است. به منظور بررسی نابرابری شاخص های موردنظر از مدل ضریب پراکندگی(CV) استفاده شد. با استفاده از  تحلیل رگرسیون و معیارهای(اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی و کالبدی) شاخص های تلفیقی پایداری محلات مشخص شده است. یافته : با توجه به آزمون های آماری انجام گرفته بین شاخص های محیط زیست و کالبدی با شاخص های تلفیقی پایداری محلات همبستگی معناداری  وجود دارد و نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد شاخص های محیط زیست بیش ترین سطح معناداری را در پیش بینی پایداری محلات  منطقه ۶ دارند. ضریب پراکندگی نشان می­دهد که بیشترین نابرابری در شاخص­های مورد بحث در محلات ۱۸ گانه منطقه مربوط به شاخص­های محیط زیست است. بحث و نتیجه: با توجه به یافته های حاصله می توان نتیجه گرفت محله آرژانتین و ساعی با مقدار ۰۰/۰  به عنوان پایدار ترین محله و محله فاطمی با مقدار ۰۰/ ۱ به عنوان ناپایدارترین محله است. بنابراین ضروری است برنامه ریزی توسعه محله ای در محله های ناپایدار در اولویت سیاست گذاری شهرداری منطقه ۶ قرار گیرد. 

پایداری, محله شهری, منطقه ۶ شهرداری تهران, تصمیم گیری چند معیاره