مجید عباسپور طهرانی فرد - استاد، دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف
امیر حسین جاوید - دانشیار، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی.
سحر سعیدی - کارشناس ارشد، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی (مسئول مکاتبات).

چکیده زمینه و هدف : توسعه فضای سبز در داخل و حاشیه شهرها و احداث بوستان های شهری بهترین راهکار جهت بهسازی محیط شهری به شمار می رود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فضای سبز بوستان لاله در کاهش میزان انتشار ذرات PM۱۰ و مقایسه آن با محیط پیرامون می باشد. بوستان لاله با وسعت تقریبی ۳۵ هکتار و قدمت ۴۵ ساله در منطقه ۶ شهرداری تهران واقع شده و از پارک های مطرح درسطح منطقه می باشد. روش بررسی : ابتدا ۱۶ ایستگاه جهت نمونه برداری میدانی در بوستان و محیط پیرامون آن تعیین و میزان ذرات معلق PM۱۰ و برخی پارامترهای اقلیمی از جمله دما، رطوبت، سرعت و جهت باد، طی۱ سال هرماه در دو نوبت صبح و عصر، در آن ها مورد سنجش قرار گرفت. سپس  نحوه انتشار مقادیر میانگین فصلی PM۱۰  با استفاده از نرم افزار GIS بررسی گردید . در نهایت به منظور تعیین رابطه  تغییرات غلظت آلاینده ها با افزایش فاصله، میدان مرکزی پارک به عنوان مبدا و میدان فاطمی به عنوان ایستگاه شاهد (آلوده ترین مکان) در فاصله ۳۰۰۰ متری از مبدا، در نظر گرفته شد و اندازه گیری هایی در سه ایستگاه به فواصل ۲۰۰، ۷۰۰ و ۱۱۰۰ متری از مبدا صورت گرفت و بهترین معادله حاکم بر  روند تغییرات غلظت آلاینده ها نسبت به فاصله،  توسط نرم افزار Table Curve تعیین و منحنی های آن توسط نرم افزار MATLAB رسم گردید. یافته ها و نتایج :  نتایج نشان داد که با فاصله از مبداء میزان PM۱۰ در فصول مختلف روند افزایشی داشته (در  بهار ۱۱%، تابستان ۶۶/۲۵%، پائیز ۵/۴۲% و در زمستان ۰۶/۳۱%) و در  نزدیکی ایستگاه فاطمی این روند ثابت می گردد. همچنین در ایستگاه های درون پارک غلظت آلاینده  PM۱۰ کمتر از ایستگاه های محیط اطراف می باشد .  

فضاهای سبز شهری, آلودگی هوا, ذرات معلق PM۱۰, نرم افزار GIS, نرم افزار MATLAB