سوسن افضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل
محمودرضا ملایی نیا - استادیار گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل. زابل
مهدی کماسی - دانشیار، دکتری مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی ،گروه مهندسی عمران، دانشگاه آیت اله بروجردی(ره)، بروجرد، ایران
محمد سالخورده حقیقی - مربی گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل. زابل

در سال­های اخیر افزایش تقاضای آب، توسعه صنعتی، کشاورزی و عدم مدیریت صحیح باعث وارد شدن تنش به منابع آب به ویژه منابع آب زیرزمینی شده است. یکی از آبخوان­هایی که در سال­های اخیر با افت شدید سطح آب زیرزمینی روبه رو بوده است، آبخوان ارومیه می­باشد. در این تحقیق با بررسی بارندگی، تبخیر، دما، جریان رودخانه­ها در ایستگاه­های هیدرومتری و تخلیه چاه­های بهره­برداری، سعی شد سهم هر یک از این عوامل در میزان کاهش سطح آب­های زیرزمینی آبخوان ارومیه تعیین شود. جهت بررسی تغییرات از ترکیب تبدیل موجک با روش آنتروپی بهره گرفته شد. در این مطالعه، از سری­های زمانی ماهانه برای دوره آماری ۱۶ ساله (۱۳۹۶-۱۳۸۰) استفاده شد. سپس سری زمانی اصلی به سه دسته مساوی تقسیم و تغییرات پیچیدگی بر مبنای معیار پیچیدگی موجک-آنتروپی در این بازه­های زمانی محاسبه شد. نتایج نشان داد که معیار موجک- آنتروپی (SWS) در تمام چاه­های مشاهده­ای منتخب در تمام بازه­های زمانی کاهش داشته که نشان­دهنده کاهش میزان پیچیدگی نوسانات سطح آب زیرزمینی آبخوان ارومیه و در نتیجه تنش­های وارد بر آبخوان می­باشد. براساس نتایج این تحقیق، برداشت از چاه­های بهره­برداری و دما به ترتیب دو عامل اصلی موثر بر افت آب­های زیرزمینی آبخوان ارومیه می­باشند.

آبخوان ارومیه, پیچیدگی, تراز آب زیرزمینی, موجک-آنتروپی