شاهنامه ، ضمیر ناخودآگاه قوم ایرانی
عنوان مقاله: شاهنامه ، ضمیر ناخودآگاه قوم ایرانی
شناسه ملی مقاله: JR_HLIT-8-1_002
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_HLIT-8-1_002
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
منصور پیرانی - دانشگاه
خلاصه مقاله:
منصور پیرانی - دانشگاه
بنیادهای فکری و ساختار ذهنی هر ملت و جامعهای در آثار ادبی و هنری درخشان آن بازتاب مییابد. شاهنامه فردوسی با مجموعه ای عظیم از یادگارهای کهن، نمونه ای حماسی از محتویات و نمودهای ناخودآگاه جمعی قوم ایرانی است. طغیان در برابر ستم (قیام کاوه آهنگر در برابر ضحاک: داستان فریدون) حفظ آبرو، زیر بار زور نرفتن (داستان رستم و اسفندیار) نکوهش تهمت و اثبات پاکی و بیگناهی(داستان سیاوش) باور به نیروی ایزدی و آسمانی(فر یا فره ایزدی، سیمرغ و ...) گسستن این نیرو در اثر ناسپاسی(جمشید و اسفندیار) راز و نیاز همراه با مناسک آیینی (رستم پیش از کارزار یا پس از آن، گذر از آب: داستان کیخسرو) و ... از نمونههای نهفته در ناخودآگاه قوم ایرانی و سرچشمه گرفته از کهن الگوها هستد که او را در کسب انرژی از آغاز آفرینش(زمان مقدس)، نیروی پایان ناپذیر یاری می رساند. مفاهیم نهفته در نهاد آدمی می تواند او را در پیوند با سرچشمه آفرینش نگه دارد، در سلامت روانی، تعالی و سامان اجتماعی مفید و موثر واقع گردد. این مقاله با بررسی بعضی شخصیتهای اسطورهای و مفاهیم کهن الگویی درصدد آن است تا نشان دهد ارتباط با زمان مقدس و ازلی، از رهگذر کلید فهم فرهنگها یعنی اساطیر می تواند ساختار ذهنی سالم و نیرمندی را در جامعه ایجادکند.
کلمات کلیدی: شاهنامه, ضمیر ناخودآگاه, ساختار ذهنی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1289690/