حسین توکل - کارمند دانشگاه فنی و حرفه ای واحد یاسوج
محمد مهدی موسوی پور - مدرس دانشگاه فنی و حرفه ای واحد یاسوج

معماری به عنوان یک هنر و همچنین ایجاد محیطی کالبدی می تواند یک عرصه جدید درمانی به حساب آید. معماری درمانی به عنوان یک ایده نوین است که در ابتدا، همانند تعریف معماری، می تواند دو رویکرد پیش رو داشته باشد. رویکرد اول: مربوط به فرایند طراحی معماری، به مثابه کار هنری است که همانند بسیاری از روش های هنر درمانی، نقاشی درمانی، موسیقی درمانی و... به ویژگی های درمانگری هنر مرتبط است. رویکرد دوم: مربوط به اثر معماری، به عنوان محصول معماری است که به تاثیرات کیفی فضای معماری ساخته شده بر سلامت عمومی انسانها اشاره دارد. با تمام دستاوردهای علمی بشر، هنوز عوامل زیادی هستند که سلامت انسانها، خصوصا سلامت روانی آنان را تهدید می کنند. به همین دلیل موضوع سلامت روانی یکی از دغدغه های انسان معاصر است. محیط کالبدی که توسط خود انسان ساخته شده است، می تواند یکی از همان عوامل تهدید کننده برای انسان باشد. از طریق ارتقای کیفیت معماری محیط، میتوان سلامت عمومی، خصوصا سلامت روانی انسانها را ارتقا بخشید. این مقاله با هدف تعیین نقش معماری بر سلامت روانی انسان نگاشته شده است.

معماری، سلامت روان، سلامت انسان، طبیعت