هومن علیزاده نجد - کارشناس ارشد مهندسی عمران-سازه، موسسه آموزش عالی کادوس، رشت
سیده مهدیه میراعلمی - استادیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی رحمان، رامسر
سینا حاجتی - استادیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی اندیشمند، لاهیجان

با توجه به افزایش بار ترافیکی در جامعه ی امروزی در شهرها، احداث و نگهداری سازه های تونل زیرزمینی از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا بررسی راهکارهایی در جهت بهبود رفتار سازه های مذکور از نظر پارامترهای ظرفیت باربری، کاهش نشست و کنترل ترک خوردگی امری ضروری میباشد. استفاده از بتن پلیمری در سازه ی تونلها که بطور معمول در مجاورت رطوبت و خوردگی قرار دارند، اثر بسزایی در افزایش دوام سازه های مذکور دارد. با توجه به اینکه قطعات پیش ساخته ی بتنی تحت اثر نیروی جکهای دستگاه حفاری در زمان نصب قرار میگیرند، استفاده از بتن دارای افزودنی نقش بسزایی در کنترل و پایداری ترکهای ایجاد شده دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی آزمایشگاهی رفتار قطعات بتن پلیمری مورد استفاده در تونل ها میباشد. در بخش اول از پژوهش حاضر تعداد ۳۹۹ نمونهی بتنی در قالب ۱۹ طرح اختلاط با ترکیب لاتکس و فوق روان کننده و اثر ترکیبی مصالح مذکور ساخته شدند. نمونه های ساخته شده تحت آزمایشهای اسلامپ، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته قرار گرفتند. نتایج نشاندهندهی بهبود رفتار بتن پلیمری ساخته شده با لاتکس بوده است. بطوریکه افزایش درصد حجمی لاتکس از ۳ به ۷ درصد اثر بسزایی بر پارامترهای اسلامپ، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته داشته است.

بتن پلیمری، لاتکس، مقاومت فشاری، تونل، مدول الاستیسیته.