رامتین محمدورزی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.
داود حبیبی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
سعید وزان - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
علیرضا پازکی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری

به منظور مطالعه اثر باکتری های محرک رشد (نیتروکسین و بیوفسفر)و کود شیمیایی نیتروژن بر صفات کیفی و کمی آفتابگردان (. Helianthus annus L ) در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی، اصلاح خاک و بهبود وضعیت تغذیه ای گیاه آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1388 به اجرا در آمد. تیمار های آزمایشی شامل چهار سطح کود نیتروژن 0، 54 ، 108 و 161 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و باکتری های محرک رشد در چهار سطح شاهد(بدون مصرف)، نیتروکسین (حاوی باکتری های محرک رشد ازوتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوفسفر (حاوی باکتری های محرک رشد باسیلوس و سودوموناس)و کود تلفیقی(نیتروکسین+بیوفسفر) بود. نتایج نشان داد، کاربرد باکتری های محرک رشد منجر به افزایش عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد گردید. بیشترین عملکرد دانه به عنوان با اهمیت ترین صفت مورد بررسی در تیمار تلفیقی (نیتروکسین+بیوفسفر) با 2516 کیلوگرم در هکتار که نسبت به شاهد( 1850 کیلوگرم دانه در هکتار)، دارای افزایش 68 / 26 درصدی بود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد توانایی ازوتوباکتر و آزوسپیریلوم در فرایند تثبت نیتروژن و توانمندی سودوموناس وباسیلوس در کنترل عوامل بیماری زایی گیاه و انحلال فسفات های نامحلول، به طور مؤثری باعث افزایش عملکرد دانه که در نتیجه کاربرد باکتری های محرک رشد نقش مفید و مؤثری در بهبود ویژگی های رشد، عملکرد اندام هوایی و خصوصیات کیفی گیاه آفتابگردان دارد

آفتابگردان، نیتروژن ، عملکرد دانه و باکتری های محرک رشد