علی اکبر محرابیان - دانشجوی دکتری رشته علوم اقتصاد، گروه اقتصاد ، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
عباس معمارنژاد - استادیار،گروه اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
سید شمس الدین حسینی - استادیار،گروه اقتصاد ، دانشگاه علامه طباطبایی( واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی)، تهران، ایران
فرهاد غفاری - دانشیار، گروه اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

هدف مطالعه حاضر بررسی آثار آزادسازی تعرفه برق بر ارزش افزوده و رشد بخش های مختلف اقتصادی کشور بر اساس طراحی یک الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه برای ایران و بکارگیری ماتریس حسابداری اجتماعی سال ۱۳۹۰ بود. لایحه هدفمندسازی یارانه ها به عنوان یکی از مهمترین محورهای طرح تحول اقتصادی از سوی دولت نهم مطرح و قانون آن در سال ۱۳۸۸ ازسوی مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. در این مطالعه سیاست اصلاح یارانه و آزادسازی تعرفه برق در قالب دو سناریو مورد بررسی قرار گرفته است. سناریو اول کاهش ۵۰ درصدی یارانه پرداختی در بخش برق و سناریو دوم حذف کامل یارانه بخش برق بوده است. نتایج بدست آمده از این مطالعه بیانگر این بود که تغییر در تعرفه برق منجر به افزایش رشد ارزش افزودهدر خش های مختلف اقتصادی در هر دو سناریو شده است. در این بین بخش های نفت و گاز طبیعی، غذایی و تامین برق، آب و گاز بیشترین رشد را در سناریو دوم نسبت به سناریو اول از خود نشان داده اند و بخش های ساختمان، چوب و کاغذ، کانی غیرفلزی و سایر صنایع کمترین واکنش را به این آزادسازی تعرفه برق از خود نشان داده اند.

هدفمندسازی یارانه, آزادسازی, صنعت برق, رشد اقتصادی, مدل های تعادل عمومی قابل محاسبه (CGE)