اکبر اسماعیلی
پری بیرامی
عبدالحسین روستائیان
اشرف بیرامی

از جلبک قرمز دریایی Gracilaria corticota. بهعنوان جاذب بیولوژیکی برای حذف کاتیونCo۲+ در سیستم پیوسته استفاده گردیده است. آزمایشها طی چند مرحله و درون ستون شیشه ای پر شده بهطول cm ۳۵ با قطر داخلی cm ۲ انجام شده است. اثر پارامترهایی مانند غلظت اولیه محلول ، pH، مقادیر مختلف جاذب (۵/۲ و۵/۳گرم ) در زمان ماندگاری ۱۵، ۳۰ و ۴۵ دقیقه در دمای آزمایشگاه (حدود Cº ۲۳) مورد بررسی قرار گرفت. محلول کبالت به کار رفته  (Co (NO۳)۲,۶H۲O)با غلظتهای اولیه ppm۱۵۰، ۱۰۰ و ۵۰ بوده است. بیشترین میزان جذب یون کبالت در ۷ pH= بهترتیب ۰۱/۶۹% و۵۲/۸۳% و ۵۳/۹۲% مشاهده گردید. با افزایش زمان از ۱۵ دقیقه به ۴۵ دقیقه میزان جذب افزایش مییابد، بهطوریکه  بیشترین میزان جذب در ۱۵ دقیقه اول صورت میگیرد. غلظت نهایی یونها در هر نمونه توسط دستگاه جذب اتمی GBC-۹۳۲) مشاهده گردید گراسیلاریای غیرزنده طبق قانون جذب لانگمور عمل کرده است و بررسیهای سینتیکی نیز نشان داد که جذب کبالت توسط جلبک، از مدل جذب سینتیکی درجه دوم پیروی میکند.

جذب بیولوژیکی, جلبک گراسیلاریا, مدل های لانگمور و فرندلیچ, فلز کبالت