علی عنایتی شبکلائی - دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات
سید اسدالله اطهری - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
رحمت حاجی مینه - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق، دانشکده علوم انسانی

این مقاله درصدد است تا دیپلماسی عمومی ترکیه و ایران را در عراق و سوریه پس از تحولات این کشورها بررسی کند. ایران و ترکیه به­عنوان دو قدرت تاثیرگذار بر تحولات خاورمیانه، می­کوشند طبق ماهیت دولت­ها، اهداف و خط مشی های خود دیپلماسی عمومی­شان را در عراق و سوریه پیش ببرند. پرسش اصلی مقاله این است که دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در عراق و سوریه بر چه مولفه هایی استوار است؟ تحولات جدید در این کشورها چه تاثیری بر دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه  داشته است؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیه مقاله این است که دو کشور در رقابت منطقه­ای خود از دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در کنار قدرت سخت خود استفاده می­کنند تا بتوانند نفوذ و هژمونی منطقه ای خود را تثبیت و تقویت کنند. دو کشور از فرصت­ها و امکانات مناسب و متفاوتی برای بهره­گیری از دیپلماسی عمومی در عراق و سوریه برخوردار هستند، اما موفقیت نسبی ایران و ترکیه بستگی به استراتژی دو کشور دارد و این موفقیت­ها و ناکامی­ها همیشه و در همه زمینه­ها نیست. در این مقاله از روش کیفی با رویکرد توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و ابزار گردآوری اطلاعات از نوع اسنادی- کتابخانه­ای است. مبنای تحلیل مولفان، منابع نظری و تجربی صاحب­نظران منطقه­ای و مطالعات و پژوهش­های مولفان است.

ایران, ترکیه, عراق, سوریه, دیپلماسی عمومی, قدرت نرم