علی اکبر جعفری - معاون پژوهشی دانشکده

در استراتژی کلان هر دولت، «امنیت ملی» به عنوان اصلی بنیادین به حساب می آید. در دهه های اخیر، دولت های اسلامی منطقه خاورمیانه و جهان اسلام متحمل هزینه های سنگینی شده اند. چالش های منازعه میان اعراب و اسرائیل و مداخلات فزاینده قدرت های فرا منطقه ای (امریکا) و قدرت منطقه ای (اسرائیل)، و همچنین به دلیل ناکارآمدی برخی از دولت های عربی وابسته به غرب در تامین امنیت منطقه ای، موجب شده است امنیت ملی ایران نیز به مخاطره  بیفتد. سوال اساسی که در این پژوهش مطرح می شود این است که ایران به عنوان یک قدرت مهم و برتر منطقه ای و نیز سایر دولت های اسلامی منطقه و جهان اسلام، چه استراتژی کارآمدی را می توانند اتخاذ کنند تا از واگرایی به همگرایی و اتحاد نایل آیند و در نتیجه امنیت ملی آنها به طور پایدارتری تامین شود؟ پژوهش حاضر در پی ارائه این استراتژی است که با توجه به دومینوی انقلابات در کشور های عربی، دولت ایران با همراه سازی سایر دولت های اسلامی منطقه خاورمیانه و با به کارگیری رویکرد نظری «موازنه تهدید»، خواهند توانست در مقابل مداخله گرایی امریکا- اسرائیل بازدارندگی ایجاد کنند، در غیر این صورت باید وضعیت ناامنی موجود در جهان اسلام را برای آینده ای نامعلوم تحمل کنند. رهیافت پژوهشی این اثر به روش تبیینی و با استفاده از مدل هندسی تدوین شده است.  

دولت های اسلامی, خاورمیانه, واگرایی, اتحاد, امنیت