عبداله فرجی - استادیار گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان
علی اکبر شمسی پور - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
سپیده بارزمان - دانشجوی دکتری آب و هواشناسی گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان

از آنجا که تابآوری به توانایی یک مجموعه برای بازگشت به شرایط طبیعی پس از وقوع بلا دلالت دارد، هدف از مطالعه حاضر سنجش و ارزیابی سطح تابآوری شهر ورامین در مواجهه با مخاطرات ناشی از تغییرات اقلیمی از دیدگاه شهروندان آن است. این مطالعه توصیفی- تحلیلی، با مشارکت ۳۹۳ نفر از شهروندان ورامین در پاسخ به پرسشنامهای با آلفای کرونباخ ۸۹/۰، که بر اساس مولفههای چهارگانه محیطی، اقتصادی- اجتماعی، زیربنایی، و نهادی طراحی شده بود، انجام شده است. تحلیل آمار توصیفی و استنباطی هر یک از مولفهها و شاخصهای آنها در نرمافزار SPSS۲۱ با استفاده از آزمون One Sample T-test محاسبه و با استفاده از آزمون فریدمن اولویتبندی شد. نتایج حاصل از سنجش میزان تابآوری شهر ورامین با تاکید بر مخاطرات ناشی از تغییرات اقلیمی نشان داد که میزان تابآوری از دیدگاه شهروندان ۱۵/۲ بوده که از متوسط مطلوب پایینتر است و بیانگر این است که شهروندان ورامین را در برابر مخاطرات ناشی از تغییرات اقلیمی آسیبپذیر میدانند. همچنین، از دیدگاه شهروندان، مولفههای اقتصادی- اجتماعی و زیربنایی میزان تابآوری بالاتری نسبت به مولفههای محیطی و نهادی دارند. بنا بر پیشنهادهای بهدستآمده از شهروندان، همکاری دولت، نهادهای محلی، و سازمانهای آموزشی برای آگاهیدادن به افزایش مشارکت شهروندی در کاهش و سازگاری با اثرهای تغییرات آبوهوایی و بهبود تابآوری شهری موثر است.

تابآوری, تغییرات اقلیمی, توسعه پایدار, سازگاری, ورامین