پاسخ جوانه زنی، رشد اولیه و فنولوژی جو به پیش تیمار بذر و محلول پاشی سالیسیلیکاسید تحت شرایط تنش شوری
عنوان مقاله: پاسخ جوانه زنی، رشد اولیه و فنولوژی جو به پیش تیمار بذر و محلول پاشی سالیسیلیکاسید تحت شرایط تنش شوری
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-4_009
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-4_009
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیده الهه هاشمی - دانشجوی پیشین کارشناسی ارشد، گروه تولید زراعی و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
یحیی امام - استاد،گروه تولید زراعی و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
هادی پیرسته انوشه - استادیار پژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
خلاصه مقاله:
سیده الهه هاشمی - دانشجوی پیشین کارشناسی ارشد، گروه تولید زراعی و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
یحیی امام - استاد،گروه تولید زراعی و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
هادی پیرسته انوشه - استادیار پژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
در این پژوهش، اثر غلظت و زمان پیشتیمار بذر با سالیسیلیک اسید بر جوانهزنی و رشد اولیه و اثر روشهای کاربرد آن تحت شرایط تنش شوری بر فنولوژی گیاه جو رقم ریحان در دو آزمایش جداگانه مورد مطالعه قرار گرفت.برای این منظور، اثر غلظت (در پنج سطح شاهد، ۵/۰، ۷۵/۰، ۱ و ۵/۱ میلیمولار) و زمان (در سه سطح ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت) پیشتیمارسالیسیلیکاسید در آزمایش اول و روشهای متفاوت کاربرد آن (بدون کاربرد، پیشتیمار و محلولپاشی در مراحل استقرار، برجستگی دوگانه و گلدهی) تحت شرایط متفاوت شوری (بدون تنش و تنشهای شوری ۶ و ۱۲ دسیزیمنس برمتر) در آزمایش دوم بررسیشد. هر دو آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۹۳ طراحی و اجرا شد. نتایج آزمایش اول نشان داد کهپیشتیمار سالیسیلیکاسید با غلظت ۵/۱ میلیمولار بهمدت ۱۲ ساعت بیشترین تاثیر مطلوب را بر جوانهزنی و رشد اولیه گیاهچه داشت که برای آزمایش بعدی انتخاب شد.نتایجآزمایش دوم نشان داد که تنش شوری ۶ دسیزیمنس برمتر موجب کاهش طول دورههای کاشت تا گلدهی و کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک و شوری ۱۲ دسیزیمنس برمتر موجب کاهش طول دورههای کاشت تا آبستنی، کاشتتا گلدهی و کاشتتا رسیدگی فیزیولوژیک شد. پیشتیمار سالیسیلیکاسید موجب افزایش طول دورههای رشد شد، درحالیکه تاخیر در کاربرد سالیسیلیکاسید از تاثیر مثبت آن کاست. محلولپاشی در مرحله استقرار، طول دوره کاشت تا آبستنی، کاشت تا گلدهی و کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک را افزایش داد،اما محلولپاشی در مرحله گلدهی تاثیری بر فنولوژی بوتههای جو نداشت. بهطور کلی، پیشتیمار بذر یا محلولپاشی سالیسیلیکاسید در مراحل اولیه رشد موجب تعدیل تسریع مراحل نمویناشی از تنش شوری شدو با افزایش شدت تنش شوری، کاربرد زودهنگام سالیسیلیکاسید از اهمیت بیشتری برخوردار بود.
کلمات کلیدی: آبستنی, استقرار گیاهچه, رسیدگی, گلدهی, نمو
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1296293/