الله رضا مرادی گروسی - استادیار، گروه عمران، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
مهرزاد تحملی رودسری - دانشیار، گروه عمران، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
بهرخ حسینی هاشمی - دانشیار، پژوهشکده مهندسی سازه، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران

در اتصالات RBS به دلیل تغییر شکل های پلاستیک قابل توجه پس از وقوع زلزله های متوسط و قوی خسارت در مقطع کاهش یافته متمرکز می گردد، درحالی که تعویض آن پس از زلزله دشوار است. هدف این مقاله بررسی عددی اتصال تیر با عمق کاهش یافته به عنوان یک فیوز قابل تعویض است. در این راستا مدل­های عددی در نرم افزار المان محدود آباکوس برای هر سه نوع اتصال صلب معمول با مقطع کاهش یافته در بال (RBS)، فیوز قابل تعویض با مقطع کاهش یافته در بال (RBS-F) و فیوز قابل تعویض با مقطع کاهش یافته در جان (RWS-F)، مطابق تست­های آزمایشگاهی قبلی، مدل سازی و بررسی شدند. نتایج بیش از ۲۸ تحلیل عددی نشان داد که در نمونه های RBS و RBS-F با افزایش سایز تیر، شکل پذیری کاهش می یابد. درحالی که برای نمونه RWS-F نه تنها با تغییر سایز تیر شکل پذیری ثابت می ماند بلکه شکل پذیری آن به طور محسوسی نسبت به دو نمونه دیگر بیشتر است، گرچه مقاومت نهایی آن نسبت به دو نمونه دیگر کمتر است. با افزایش ضخامت جان و اساس مقطع پلاستیک آن، می توان به مقاومت نهایی برابر با نمونه های دیگر دست یافت؛ بنابراین نمونه RWS-F اصلاح شده می تواند جایگزینی مناسب برای اتصالات RBS باشد.

قاب مقاوم خمشی فولادی, اتصال صلب, فیوز قابل تعویض, تیر با مقطع کاهش یافته جان, تیر با مقطع کاهش یافته بال