محمدرضا ویژه - گروه حقوق عمومی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
رضوان پویا - گروه حقوق عمومی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران-ایران

«اخلاق عمومی» یکی از مهمترین مفاهیم تحدید کننده حقوق و آزادی های بشری است که به رغم درج در بسیاری از اسناد و متون حقوق بشر، تعربف دقیق و تبیین شفافی از مفهوم آن و شرایط اعمال محدودیت های آن بر حقوق و آزادی های فردی صورت نگرفته است. پژوهش حاضر، از میان تلاش ها و رویکردهای مختلف در تبیین مفهوم اخلاق عمومی، در پی تعریف و تبیین اصول بنیادینی است که اخلاق عمومی با تکیه بر آن ها می تواند واجد ظرفیت و صلاحیت تحدید حقوق و آزادی های فردی شود. این اصول متشکل از اصل عمومیت، اصل عقلانیت، اصل خودآیینی، اصل آزادی و اصل تسامح هستند که در صورت تامین می توانند شکل گیری اخلاق عمومی را به صورت دموکراتیک، کارآمد و موثر تضمین کنند. اما در صورتی که همه یا هر یک از این اصول محقق نشوند، فرایند شکل گیری اخلاق عمومی غیردموکراتیک، ناقص و ناکارآمد خواهد بود و این نوع از اخلاق عمومی صلاحیت تحدید حقوق و آزادی های فردی را نخواهد داشت.

اخلاق عمومی , حقوق فردی , تحدید حقوق و آزادی های فردی