رزیتا شریفی پور - دانشجوی دکترای محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
افشین دانه کار - دکترای محیط زیست، استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
جعفر نوری دانه کار - دکترای محیط زیست، دانشیار دانشکده بهداشت، دانشگاه تهران

روش های مدیریتی در سواحل استان بوشهر به دلیل شتاب فزاینده ای که این استان در بخش توسعه اقتصادی به ویژه نفت و گاز داشته است باید در جهتی باشد که علاوه بر حفاظت و جلوگیری از تخریب و آلودگی دریایی، این ساحل را برای پژوهش پیوسته نگهداری نماید. این هدفی است که در این تحقیق دنبال شده است. به همین منظور با استفاده از تصاویر و ماهواره ای ، محدوده مطالعاتی با توجه به خط ساحل و بیشترین میزان پیشروی آب ، مدل های ارائه شده توسط NOAA و بازدید های میدانی، تقسیم بندی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد، ازمجموع ۷۳۴۰۶ هکتار مساحت ناحیه ساحلی در استان،۲۵/۷۶ درصد را زمین های هموار تحت تاثیر جزر و مد با جنس گلی ماسه ای،۸/۲۱ درصد را سواحل شنی دانه ریز تا متوسط،۰۲/۱ درصد سواحل گراول دار،۷/۰ درصد سواحل صخره ای در معرض، ۰۶/۰ درصد را سواحل صخره ای در پناه و ۰۵/۰درصد را سواحل دارای پوشش مانگرو و تشکیل می دهد. نتایج این بررسی همچنین نشان داد حدود ۳/۹۹ درصد از مساحت سواحل استان در صورت بروز آلودگی نفتی، مواد آلاینده را در خود نگه می دارند و به راحتی پاک نمی شوند که این خود دلیلی بر توجه بیشتر به مدیریت سواحل در این استان است

منطقه ساحلی, شاخص حساسیت زیست محیطی, مدیریت منطقه ساحلی, سامانه اطلاعات جغرافیایی, بوشهر