غلامرضا روشن - گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه گلستان
فرامرز خوش اخلاق - گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
سعید نگهبان - گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه گرگان
جعفر میرکتولی - گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه گلستان

گسترش شهرنشینی و توسعه شهرها به همراه افزایش شتابان جمعیت و توسعه فعالیت های صنعتی با مصرف بی رویه سوخت های فسیلی به شدت آلودگی ها را افزایش داده است که عواقب آن در درجه اول به صورت امراض و بیماری های تنفسی ، تشدید بیماری های قلبی و ریوی ، متوجه ساکنان شهرها می شود و در مرحله بعد ، به عنوان عاملی در تشدید نوسانات اقلیمی و تاثیرات زیست محیطی نقش ایفا می نماید. در تحقیق حاضر از ۲ نوع داده برای بررسی رابطه بین عناصر و مولفه ها استفاده شده است . اولین داده مورد بررسی عناصر اقلیمی در طول دوره آماری ۵۱ ساله از ۲۰۰۳- ۱۹۵۲ میلادی ، بصورت سه دوره ۱۷ ساله ، پاک (۶۹- ۱۹۵۲) ، دوره میانی ((۸۶-۱۹۷۰) و دوره آلوده (۲۰۰۳-۱۹۸۷) می باشد که نوسانات و تحولات اقلیمی در این سه دوره با یکدیگر مورد مقایسه قرارگرفته شده است دومین متغیر یا داده مورد مطالعه، نوع و میزان آلاینده های شهر تهران در طول دوره آماری ۲۰۰۳-۱۹۹۷ و به صورت میانگین سالانه می باشد .در مجموع بعد از محاسبات مختلف این نتیجه حاصل گردید که اقلیم شهر تهران در دوره آلوده نسبت به دو دوره قبل از نوسان بیشتری برخوردار بوده و نوسانات اقلیم منطقه در دوره آلوده به صورت افزایش دما، افزایش پتانسیل سیلاب خیزی و تغییر اقلیم بسوی وضعیتی گرم و مرطوبتر می باشد

تغییر اقلیم, نوسانات اقلیمی, آلودگی هوا, شهر تهران