سید جواد ساداتی نژاد - استاد گروه آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه شهرکرد
روح الله حسن شاهی - دانش آموخته کارشناسی مهندسی آبخیزداری، دانشگاه شهرکرد
محمد شایان نژاد - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
خدایار عبدالهی - عضو هیئت علمی گروه آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد

خلاهای گسسته و پیوسته در اغلب داده های هیدرولوژی مانند داده های بارش به دلایلی نظیر عدم ثبت آمار، حذف آمار غلط و خرابی یا از بین رفتن دستگاه های اندازه گیری اتفاق می افتد و تخمین و برآورد این داده ها لازم و ضروری می باشد.بدین منظور روش های متعددی برای تخمین داده ها وجود دارد که بسته به شرایط هر ایستگاه ممکن است یک روش خاص بهترین نتیجه را در پی داشته باشد معمولا برای برآورد داده های گمشده در یک ایستگاه ازایستگاه های مجاور آن که دارای همبستگی بیشتری هستند استففاده می شود. در این تحقیق کارآیی استفاده از روش رگرسیون فازی در بازسازی داده های سالیانه ایستگاه های باران سنجی درحوزه آبریز کارون مورد ارزیابی قرار گرفت وبا روش های نسبت نرمال ، محورهای مختصات، رگرسیون ساده ورگرسیون چندگانه مقایسه گردید. گروه های بازسازی بوسیله روش خوشه بندی تعیین شده و ۲۵ ایستگاه که دارای طول آماری مشترک بودند در ۵ گروه بازسازی قرار گرفتند. سپس با استفاده از روش حذف اعتباری ، مقادیر آن ها از طریق روش های مذکور برآورد گردید و با استفاده از آماره ریشه مجذور میانگین مربعات خطا اولویت هر یک از این روش ها شناسایی شد. نتایج بازسازی داده های سالیانه نشاندهنده برتری روش رگرسیون فازی در ۱۲ ایستگاه از ۲۵ ایستگاه مرود مطالعه و در سه گروه از ۵ گروه بازسازی می باشد و درنهایت در کل حوزه، به عنوان اولویت اول در بازسازی داده های سالیانه شناخته شد.

حوزه آبریز کارون, بازسازی بارش, رگرسیون فازی, خوشه بندی