بابک رسولی - گروه آناتومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
محمد حسن یوسفی - گروه آناتومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
غلامرضا بهنام - مرکز تحقیقات محیط زیست استان سمنان، ایران
ریحانه هوشمند عباسی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حسین در علی نبی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

کاراکال و خدنگ هر دو گونه هایی از گوشت­ خواران هستند که در نواحی مختلفی از ایران زندگی می­ کنند. شکل ­شناسی استخوان ­های اندام حرکتی سینه ای نقش مهمی در وضعیت ایستایی و حرکتی بدن دارند و در گوشت­ خواران شکارچی به­ دلیل عاملیت در گرفتن طعمه اهمیت مضاعفی می­ یابند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی مورفولوژیکی استخوان­ های کتف، بازو، زند پیشین و زند پسین در این دو گونه می­ باشد. ثبت این یافته ­ها به تمایز گونه­ ای، طب حیونات وحشی و رصد فرآیندهای درمانی و حفظ جمعیت گونه ­های فوق کمک شایانی می­ کند. جهت انجام مطالعه حاضر لاشه یک قلاده کاراکال و یک قلاده خدنگ بالغ به سالن تشریح منتقل گردید. پس از انجام مراحل آماده­ سازی و بررسی­ های مورفولوژیکی استخوان ­ها انجام و تصاویر لازم تهیه گردید. وجود زوائد قلابی و فوق ­قلابی در استخوان کتف هر دو حیوان دیده شد. هم ­چنین در استخوان بازوی خدنگ وجود دو سوراخ در انتهای پائینی قابل توجه بود. از این مطالعه، می ­توان این ­گونه استنتاج کرد که بیش ­ترین تفاوت ­ها در استخوان کتف دیده می­ شود. این استخوان در خدنگ به سگ و در کاراکال بیش ­تر به گربه اهلی شباهت داشت. در استخوان بازو مهم ­ترین تفاوت­ ها در میان گوشت­ خواران، در ناحیه پائینی استخوان است. هم چنین بیش ­ترین شباهت­ های مورفولوژیک، در استخوان ­های زند پیشین و زند پسین دیده شد.

کاراکال, خدنگ, استخوان شناسی, اندام حرکتی سینه ای