فاطمه نامجو - گروه شیلات و بیولوژی دریا، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
امیر وزیری زاده - گروه شیلات و بیولوژی دریا، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
علی فخری - گروه شیلات و بیولوژی دریا، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

از آن جا که بی مهرگان کفزی به عنوان شاخص های زیستی در پایش های دریایی به کار می روند، به منظور بررسی بوم شناختی اجتماعات مایوفونی جنگل حرای مل گنزه، نمونه برداری طی دو فصل گرم و سرد، از ۳ ایستگاه با سه سطح جزر و مدی صورت گرفت و  ۷ گروه مایوفونی شامل روزنه داران، استراکودا، دوکفه ای ها، شکم پایان، نماتودا، پاروپایان و کرم های کم تار شناسایی شدند که بیش ترین تراکم متعلق به نماتودا و پس از آن به ترتیب روزنه داران، استراکودا، دوکفه ای ها، پاروپایان، شکم پایان و کرم های کم تار قرار داشت. میانگین تراکم مایوفونا در فصل زمستان و تابستان اختلاف معنی داری نداشت (۰/۰۵P). درصد TOC در فصل زمستان بیش تر از تابستان و در بین فصول و ایستگاه ها دارای اختلاف معنی داری بود (۰۵/۰ >P) و ایستگاه ۱ دارای بیش ترین میزان TOC  نسبت به ایستگاه های ۲و ۳ بود. در طول سال در ایستگاه ۱ از ناحیه بالای جزر و مدی تا  ناحیه پایین جزر و مدی شاهد کاهش تقریبی مقدار TOC  رسوبات  بوده ولی در دو ایستگاه دیگر این روال برعکس بود. نتایج بیانگر غالب بودن رسوبات سیلتی رسی در ایستگاه ۱ و پس از آن به ترتیب ایستگاه های ۲ و۳ بود. بیش ترین تراکم مایوفونا در دو فصل در ایستگاه ۱ و سپس ایستگاه ۲و ۳ مشاهده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که رسوبات سیلتی-رسی و TOC اثر معنی داری بر تراکم مایوفونا دارد.

بوم شناختی, مایوفونا, جنگل حرای مل گنزه, پارامترهای محیطی