معانی و مفاهیم ادیان الهی در طول تاریخ همواره با نمادهایی پیوند خورده اند. در بحث مطالعه ی ادیان الهی گاه نمادهایی مشاهده می شوند که از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و با مفهوم نبوت و امامت رابطه ی معناداری برقرار می کنند. تابوت عهد و شمشیر ذوالفقار از جمله ی این نمادها محسوب می گردند که در این نوشتار به آن پرداخته شده است. قرآن کریم در آیه ی ۲۴۸ سوره ی مبارکه ی بقره از تابوت عهد به عنوان نشانه ی فرمان روایی طالوت که در آن تسکین خاطری از جانب پروردگار است یاد می کند و می فرماید بازمانده ای از آنچه خاندان موسی (ع) و خاندان هارون (ع) برجای نهاده اند در آن قرار دارد که توسط ملائکه ی الهی حمل می شود. باتوجه به آیه ی «وقال لهم نبیهم ان آیه ملکه ان یاتیکم التابوت فیه سکینه من ربکم وبقیه مما ترک آل موسی وآل هارون تحمله الملائکه ان فی ذلک لآیه لکم ان کنتم مومنین» (بقره:۲۴۸) و عبارت «ان کنتم مومنین» مشاهده می شود که تابوت عهد از نشانه های ایمان معرفی گردیده است. تابوت عهد تا پیش از حمله ی بخت النصر به معبد در سال ۵۸۶ ق.م در اختیار بنی اسرائیل بوده، اما پس از خرابی معبد تا کنون اثری از آن یافت نشده است. احادیث متعددی از ائمه ی معصومین (ع) پیرامون تابوت عهد روایت گردیده است که در اغلب این احادیث این نماد به همراه شمشیر ذوالفقار شرح داده شده است. ذوالفقار نام شمشیر امیرمومنان حضرت علی ابن ابی طالب (ع) بوده است که دلیل نامگذاری آن شباهت شیارهایش به مهره های کمر ذکر شده است. امام صادق (ع) می فرماید: مثل شمشیر در بین ما همانند تابوت در بنی اسرائیل است، در بین آن ها متداول بود چنانچه تابوت بر در خانه ی هر کدامشان یافت می شد نبوت را به اهل آن خانه عطا می کردند، پس شمشیر به طرف هرکسی در بین ما بگردد امامت به او داده می شود. مفاهیم مرتبط با تابوت عهد تحت عنوان «تابوت شهادت» در دعای شریف سمات وارد شده است حال آنکه بر اساس احادیث ائمه ی اطهار (ع) شیعیان معتقدند در آخرالزمان قائم آل محمد (عج) این تابوت را به حرکت در می آورد و به همراه شمشیر ذوالفقار و سایر مواریث انبیاء از نشانه های امامت اوست.