کرامت گلگشتی - کارشناس مدیریت دولتی شهرداری آستارا

حاشیه نشینی پدیده ای است اجتماعی و به عنوان معضل اجتماعی مورد توجه جامعه شناسان شهری و سایر علوم مربوط به شهرسازی قرار گرفته است. در این مطالعه با استفاده از روش تحقیقی توصیفی و با گردآوری منابع کتابخانه ای به بررسی اثرات گسترش حاشیه نشینی بر مدیریت شهری پرداخته شد. طبق نتایج معمولا حاشیه نشینی را استقرار در زمینه ای غیرقانونی شهری تعریف می کنند که به شهردای ها و وزارت مسکن مربوط می شود. اما ابعاد حاشیه نشینی به مراتب از مسکن و خدمات شهری فراتر می رود. کاش به قول دکتر قالیباف شهردار تهران فرصت تحلیل های جامعه شناختی نیز فراهم آوریم. معمولا شهرنشینی و صنعتی شدن را مترادف متمدن شدن و توسعه می دانند اما اداره و ساماندهی جامعه نوین و توسعه فزاینده آن چنان پیچیدگی هایی ایجاد کرده که در اغلب موارد به درماندگی هایی ختم شده اند که امروزه با واژه بحران شناخته می شوند. بحران محیط زیست، بحران ایدز، بحران فقر و بالاخره بحران حاشیه نشینی شهری که مستقیما در حوزه مدیریت شهری و توسعه قرار می گیرد. در کشور ما این بحران ها از حساسیت بیشتری برخوردارند.

حاشیه نشینی، مدیریت شهری، معضل اجتماعی، بحران