محمد سوداگر - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
حمیده ذکریائی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
شهرام دادگر - موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، صندوق پستی: ۶۱۱۶- ۱۴۱۵۵
رضا نهاوندی - بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران

این تحقیق جهت بررسی تاثیر پروبیوتیک پریمالاک بر میزان زنده­زایی و بازماندگی ماهی مولی سیاه (Poecilia sphenops)  طی ۲ ماه در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان تزئینی همت ­آباد انجام شد. برای این منظور ۴ جیره آزمایشی با ۳ تکرار شامل یک تیمار شاهد (تیمار ۱) بدون پروبیوتیک پریمالاک، تیمار۲ حاوی ۰/۴ گرم در یک کیلوگرم، تیمار ۳ حاوی ۰/۹ گرم پریمالاک در یک کیلوگرم و تیمار ۴ حاوی ۰/۱۴ گرم پریمالاک در یک کیلوگرم جیره مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش مولدین در داخل آکواریومی به ابعاد ۶۰×۴۰×۳۰ سانتی ­متر و با حجم آبگیری ۵۰ لیتر به تعداد ۸ ماده و ۳ نر در درجه حرارت ۱±۲۸ درجه سانتی ­گراد به­ مدت دو ماه پرورش داده شدند. لاروهای حاصل از آن ­ها جمع ­آوری و اطلاعات مربوط به آن­ ها ثبت گردید. نتایج نشان داد که حداکثر میزان زنده­ زایی در تیمار ۳ و حداقل آن در تیمار شاهد بروز نمود (۰/۰۵>p). اگرچه اختلاف بین تیمار ۲ و شاهد در میزان زنده­ زایی معنی ­دار بود (۰/۰۵>p). ولی بین تیمار شاهد و تیمار ۴ اختلاف معنی ­داریمشاهده نشد. اگر چه میزان زنده ­زایی در تیمار ۴ بیش ­تر از تیمار ۱ (شاهد) بوده است (۰/۰۵p). هم­ چنین حداکثر تلفات مولدین در تیمار شاهد و حداقل آن در تیمار ۳ مشاهده شد (۰/۰۵>p). ولی میزان تلفات مولدین بین تیمارهای پریمالاک اختلاف معنی ­داری نداشت (۰/۰۵

ماهی مولی سیاه, زنده زایی, پریمالاک, بازماندگی