اکبر علیوردی نیا - استادیار جامعه شناسی دانشگاه مازندران

این مقاله برگرفته از پژوهش نگارنده در زمینه مطالعه جامعه شناختی سرقت در ایران است. پیش فرض این تحقیق مبنی بر اینکه میزان وقوع سرقت در سطح استانهای ایران دارای تفاوتهای قابل ملاحظه ای با یکدیگر می باشند بر طبق شواهد آماری موجود مورد تایید قرار گرفته است. بر همین اساس، مهمترین سوال تحقیق، عبارت است از اینکه مهم ترین عوامل اجتماعی تبیین کننده نوسانات میزان سرقت کدامند؟ و سهم هر عامل چقدر است؟ جامعه آماری تحقیق تمامی استانهای کشور بین سالهای ۷۵-۱۳۷۰ می باشد که در مجموع ۱۳۷ واحد تحلیل را تشکیل می دهد. روش تحقیق روش تطبیقی است که مبتنی بر داده های ثانویه می باشد و به لحاظ نظری نیز، این تحقیق مبتنی بر جوانبی از نظریه بی سازمانی اجتماعی و نظریه آنومی دور کیم است. نتایج حاصل از تحلیل مسیر مدل تحلیلی تحقیق، این است که متغیرهای نظارت اجتماعی (غیر رسمی)، جمعیت و اعتیاد به ترتیب دارای بیشترین اهمیت در تبیین تغییرات میزان وقوع سرقت در ایران می باشند.

سرقت, انسجام اجتماعی, انتظام اجتماعی, بی سازمانی اجتماعی