علی علیزاده اوصالو - رئیس مدیریت بحران
محمدحسین مهدی غلامی - رئیس ایمنی و آتش نشانی
سیاوش درفشی - رئیس امورHSE

مشکلالات اجرایی در شرایط عادی قسمتی از فرایند های کاری روزمره محسوب گردیده و ساختارهای اجرایی کاملالا با آن مانوس شده اند .در شرایط اضطراری مشکلالات شکل دیگری به خود می گیرند. ضرورت تصمیم گیری فوری و صحیح از ارکان مدیریت شرایط اضطراری محسوب می شود . با این حال به دلیل عدم توجه به علالائم اولیه شروع بحرانها، معمولالا توجه چندانی به جمع آوری اطلالاعات مستند نشده و معمولالا تصمیم گیر ی ها در شرایط اضطراری از هوش هیجانی مدیر بحران، تاثیر بیشتری می گیرد. یکی از وظایف اصلی مدیریت بحران اتخاذ تصمیمات موثر براسا س اطلالاعات صحیح درجهت کاهش خسارات و کنترل سریع بحران است . غافلگیری اولین عامل مخرب در بحرانهاست و تصمیم گیریهای مهم همواره از ضروریات بحران در لحظا ت اول است. خطوط لوله و تاسیسات نفت و گاز و پتروشیمی ظرفیت بالقوه بیشتری برای بروز بحرا ن دارن د. باوجود تفاوت بحرانها، ویژگیهای مشتر ک زیادی در بحرانهای مختلف به چشم می خورد؛و آمادگی قبلی، در کاه ش ابعاد خسارت نقش تعیین کنندهای دارد. تصمیم گیریهای عجولالانه براساس اطلالاعات ناقص دامنه خسارت را چندبرابر افزایش می دهد. متاسفانه مدیران بحران در مراحل تصمیم گیری، قادر به تفکیک اطلالاعات صحیح از اطلالاعات غالب نبوده و تصمیمات بر اساس اطلالاعات غیر مستدل اتخاذ می شوند. با توجه به عدم فرصت سعی و خطا در تصمیم گیریهای شرایط اضطراری، لالازم است مدیران با نحوه مدیریت منابع (انسانی، مالی، سرمایه ای و اعتباری) خود دقیق تر آشنا شده و بتوانند با حداقل خسارات ممکن ، وضعیت بوجود آمده را بگذرانند. در این مقاله محدودیتهای اجرائی راهنماهای مدیریت شرایط اضطراری و روش های اجرایی مدیریت بحران مورد بررسی قرار گرفته و تلالاش می شود در روشی نظام مند چالش های مدیریتی آن مورد ارزیابی قرار گیرد . در ادامه با مطالعه موردی خطوط لوله و تاسیسات یک شرکت، نقاط قوت و ضعف آن شناسایی و اقدامات اصلالاحی مرتبط با کاهش خطرات پیشنهاد گردد

مدیریت بحران، طرح و برنامه ریزی، شرایط اضطراری، پیش بینی اثرات بحران، مدیریت استراتژیک