مینو عالمی - استادیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران-غرب، تهران، ایران
علی مقداری - استاد، آزمایشگاه رباتیک اجتماعی و شناختی، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
اشکان قنبرزاده - دانشجوی کارشناسی، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
لیلا جعفری مقدم - روانشناس بالینی کودکان، بیمارستان محک، تهران، ایران

کودکان سرطانی دردوره شیمی درمانی نیاز شدید به مراقبت و توجه ویژه دارند، و آشنایی آنها با بیماری و فرآیند درمان در همکاری شان با پزشکان و روانشناسان جهت بهبود حالشان تاثیر گذار است. استفاده از فناوری های نوین و هوشمند بویژه ربات های اجتماعی انسان نما به عنوان ابزاری انگیزه بخش وجذاب می تواند در این خصوص چاره ساز باشد. در این پژوهش از رباتی انسان نما با توانایی های ارتباطی گوناگون برای تعامل با ۶ کودک مبتلا به سرطان استفاده شده و تاثیر آن بر کاهش "دیسترس" ناشی از بیماری و فرآیند درمان آن پرداخته شده است. "دیسترس" در سرطان، حالتی روحی-روانی در بیماراست که ناراحتی هایی همچون اضطراب، افسردگی، بی انگیزگی و غیره را در بردارد. متغیرهای مساله در فرایند درمان کودکان سرطانی شامل افسردگی، اضطراب، کم اشتهایی، و خشم می باشندکه با انجام این پژوهش تاثیر ربات های اجتماعی منتخب با برنامه ریزی مناسب در کنار روانشناس و پزشک متخصص در قالب ۸ جلسه مداخلات روانشناسی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بدست آمده تحلیل و گزارش شده اند. نتایج اولیه این پژوهش که برای اولین بار در جهان انجام شده نشانگر تاثیر مثبت حضور و بکارگیری ربات های اجتماعی به عنوان دستیار درمانگر در طی فرایند درمانی کودکان سرطانی است.

ربات اجتماعی, ربات انسان نما, دیسترس در سرطان, روان درمانی کودکان