سعید فلاحیان - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه شمال.
سعید امینی مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران، دانشگاه شمال.

یکی از مو ضوعات پر اهمیت و قابل توجه در طراحی و ساخت سازه های بتنی، عمر سرویس دهی آن ها ست. اما دوام آن در برابر شرایط محیطی مهاجم و بخصوص اسیدی ناشی از نفوذ یون سولفات، باعث وجود محدودیت هایی در استفاده از بتن در برخی از مناطق به خصوص مناطق ساحلی و دریایی شده ا ست. مهمترین موادی که در آنها سولفات وجود دا شته و موجب خرابی بتن خواهند شد، سولفات سدیم، منیزیم و کلسیم می باشند. بنابراین سولفات سدیم یکی از حملات سولفاتی است که بر بتن اثرات مخرب جبران ناپذیری دارد. در این مقاله، به منظور بررسی میزان تاثیر و قدرت تخریب مهاجم های سولفاتی، بتن های ساخته شده درون محیط اشباع حاوی سولفات سدیم، با PH ثابت قرار داده شدند و جهت مقایسه و بررسی برای تمامی طرح ها، نمونه ی شاهد اشباع در آب آهک ساخته شد. سپس نمونه ها با آزمایش مقاومت فشاری در سنین ۲۸ ، ۹۰ روزه و ۹۰ روزه با محلول سولفات سدیم مورد ارزیابی قرار گرفتند. طرح اختلاط این نمونه ها با نسبت آب به سیمان های مختلف و درصد اختلاط مختلف افزودنی هوازا بوده است. بر اساس نتایج تحلیل های صورت گرفته، مشاهده گردید، مواد هوازا موجب کاهش مقاومت شده ولی نسبت به نمونه فاقد مواد هوازا، دوام بتن افزایش یافته است.

بتن پایدار، محلول سدیم، مقاومت فشاری، مواد هوازا