نگاهی به فلسفه طنز و کاربرد آن در عرفان
عنوان مقاله: نگاهی به فلسفه طنز و کاربرد آن در عرفان
شناسه ملی مقاله: JR_IAUZ-12-48_001
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_IAUZ-12-48_001
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
عباسعلی وفایی - استادتمام گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
سپیده موسوی - پژوهشگر دانشنامه حافظ.
خلاصه مقاله:
عباسعلی وفایی - استادتمام گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
سپیده موسوی - پژوهشگر دانشنامه حافظ.
یکی از عرصه های کاربرد طنز در ادبیات فارسی، آثار عرفانی است. نقاط اشتراک میان عرفان و طنز منجر به آن شده است که این دو در شعر عرفانی با یکدیگر تلاقی یابند و در آثار عرفانی با زمینه طنز عرفانی به کار گرفته شوند. بدین گونه که ساختار زبان عرفان و نیز ساختار طنز که بر وجهی از اجتماع نقیضین استوار است زمینه منطقی و ساختاری کاربرد طنز را ایجاد میکند، همچنین هم عرفان و هم طنز بر شادمانگی روح و آموزش استوار است، لذا عرفان و طنز به لحاظ ساختاری و مفهومی، پیوندی عمیق با یکدیگر دارند و موجب همپوشانی یکدیگر میشوند.
کلمات کلیدی: طنز, عرفان, پارادوکس, تاثیر روانی, تعلیم و اصلاح
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1311587/