بیژن قاسمی نژاد پارگامی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم خاک، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
صفورا اسدی کپورچال - استادیار، گروه علوم خاک دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مجتبی رضایی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران

نیتروژن یکی از مهمترین و محدودکنندهترین عناصر غذایی در رشد برنج است. از سوی دیگر شوری منابع خاک و آب سبب کاهش عملکرد برنج میشود. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن ۰، ۸۰، ۱۱۰ و ۱۴۰ کیلوگرم بر هکتار) و شوری آب آبیاری ۰، ۳، ۵، ۷ و ۹ دسی زیمنس بر متر) بر عملکرد برنج رقم گیلانه در خاک با بافت لوم انجام شد. پس از طی دوره رشد اندام هوایی گیاه برداشت و عملکرد و اجزای آن اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با توجه به پر محصول بودن برنج رقم گیلانه افزایش مقدار نیتروژن تا ۱۱۰ کیلوگرم در هکتار سبب افزایش عملکرد برنج شد. مصرف آب شور با هدایت الکتریکی ۵ دسی زیمنس بر متر و بیشتر، سبب کاهش عملکرد در تمام تیمارهای کود نیتروژن شد. با توجه به اینکه اختلاف عملکرد بین سطوح مختلف شوری تیمار ۱۱۰ با سطوح مختلف شوری تیمار ۱۴۰ کیلوگرم بر هکتار کود نیتروژن معنیدار نبود، کاربرد ۱۱۰ کیلوگرم بر هکتار کود نیتروژن جهت مدیریت بهینه کودهای ازته با هدف افزایش عملکرد توصیه میشود. در نهایت با مصرف بهینه کود نیتروژن که از اهداف کشاورزی پایدار است، در کنار افزایش کارآیی مصرف کود، عملکرد گیاه نیز افزایش می یابد.

آب شور، اجزای عملکرد، برنج، کود نیتروژن