راضیه طلوعی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
صفورا اسدی کپورچال - استادیار، گروه علوم خاک، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
حسن رمضان پور - دانشیار، گروه علوم خاک، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مجتبی رضایی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران

شوری منابع آب و خاک یکی از مشکلات برنجکاران در بخشهایی از استان گیلان به خاطر نزدیکی با دریای خزر است که سبب کاهش عملکرد برنج میشود. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف شوری آب آبیاری طی دوره رشد بر عملکرد برنج رقم هیبرید آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشور انجام شد. فاکتور اول شوری آب آبیاری در چهار سطح ۲، ۴، ۶ و ۸ دسی زیمنس بر متر و فاکتور دوم زمان اعمال شوری بوده که در مراحل پنجه زنی، تشکیل خوشه، ظهور خوشه و رسیدگی اعمال شد. نتایج نشان داد تاثیر سطوح مختلف شوری و مرحله اعمال آن بر عملکرد برنج در سطح یک درصد معنیدار بود. مقدار عملکرد در شوری ۲ دسی زیمنس بر متر در مراحل رسیدگی و ظهور خوشه اختلاف معنیداری با شاهد نداشت. بیشترین کاهش عملکرد در تیمارهای شوری مراحل اولیه رشد اتفاق افتاد. افت نسبی عملکرد تیمارهای شوری نسبت به شاهد در مرحله پنجه زنی به ترتیب ۴۸، ۵۸، ۷۶ و ۹۱ درصد و در مرحله تشکیل خوشه بهترتیب ۳۲، ۶۰، ۸۳ و ۹۵ درصد بود. جهت مدیریت بهینه آبهای با کیفیت بهتر، میتوان آب با کیفیت پائینتر را در مراحل انتهایی رشد استفاده کرد تا از کاهش عملکرد دانه برنج تا حدی جلوگیری شود.

پنجه زنی، رقم هیبرید، شوری، عملکرد