محمدرضا انصاری - گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
اشکان یوسفی - گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
جواد ظهیری - گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
مسلم سعیدی پور - گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

رودخانه ها به عنوان مهمترین منابع تامین و انتقال آب مصرفی بخشهای صنعت، کشاورزی و شرب از اهمیت خاصی برخوردارند. رودخانه های کارون و دز پس از ورود به دشت خوزستان در معرض تحولات شدید فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی قرار می گیرند. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت آب رودخانه های کارون و دز در بازه زمانی ۲۰ ساله جهت مصرف کشاورزی با استفاده از شاخص ویلکاکس انجام پذیرفت. بدین منظور از داده های اندازه گیری شامل دبی، EC، کاتیونها و آنیون های موجود در سازمان آب و برق استان خوزستان و در بازه زمانی ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۶ استفاده شد. داده های مورد استفاده از ۶ ایستگاه هیدرومتری دزفول، بامدژ در رودخانه دز و گتوند، شوشتر، ملاثانی و اهواز در رودخانه کارون تهیه گردید. نتایج بدست آمده برای پارامترهای EC، TDS، SAR، Na در همه ی ایستگاه ها نشان داد که ایستگاه دزفول دارای کمترین و ایستگاه اهواز دارای بیشترین مقدار برای تمام پارامترها بوده است، همچنین تغییرات دبی نشان داد که ایستگاه های شوشتر و اهواز به ترتیب دارای کمترین و بیشترین مقدار در این بازه زمانی میباشد.

روزدخانه دز، کیفیت آب، کارون، شاخص ویلکاکس، EC