رضوانه جنابی حق پرست - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی: ۱۶۵-۵۷۱۵۳
سعید مشکینی - گروه بهداشت و کنترل کیفی موادغذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی:۱۶۵-۵۷۱۵۳
امیر توکمه چی - گروه پاتوبیولوژی و کنترل کیفی، پژوهشکده آرتمیا و آبزیان، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی:۱۶۵-۵۷۱۵۳

در این مطالعه مقاومت ماهی قزل آلای رنگین کمان تغذیه شده با پروبیوتیک تجاری (باکتوسل) و پربیوتیک مانان اولیگوساکارید در برابر تنش هیپوکسی و افزایش دما مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ۷۲۰ قزل آلای رنگین کمان با وزن اولیه (۲±۱۰ گرم) در شش گروه تغذیه ای (با سه تکرار) مورد آزمایش قرار گرفتند: ۱) تغذیه با غذای تجاری (شاهد)، ۲) تغذیه با باکتوسل (۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم غذا)، ۳) تغذیه با مانان اولیگوساکارید (۲/۵ گرم در کیلوگرم غذا)، ۴) تغذیه با مانان اولیگوساکارید (۵ گرم در کیلوگرم غذا)، ۵) تغذیه با ۱۰۰ میلی گرم باکتوسل و ۲/۵ گرم مانان اولیگوساکارید در کیلوگرم غذا) و۶) تغذیه با ۱۰۰ میلی گرم باکتوسل و ۵ گرم مانان اولیگوساکارید در کیلوگرم غذا. پس از ۴۵ روز نتایج تحقیق نشان داد، روده ماهیانی که به طور هم زمان با پروبیوتیک و پربیوتیک تغذیه شده بودند حاوی بیش ترین میزان پروبیوتیک بوده که به طور معنی داری بیش تر از سایر تیمارها بود. حداقل تلفات آزمایش تنش افزایش دما در گروه های تغذیه شده با پروبیوتیک و پربیوتیک دیده شد (۰/۰۵>P) و بیش ترین مقاومت ماهیان در برابر استرس هیپوکسی، در تیمارهای ۴ و ۶ دیده شد که به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد بیش تر بود.

قزل آلای رنگین کمان, پروبیوتیک باکتوسل, پربیوتیک مانان اولیگوساکارید