اکبر اصغری زمانی - دانشیار دانشگاه تبریز
ابراهیم شریف زاده اقدم - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری

چکیده  مدیریت شهرها به عنوان یک سازمان گسترده به­وسیله اجتماعات محلی می­تواند به­عنوان واسطه­ای هم برای کنش­های متقابل خرد و هم به­عنوان تاثیر ساختار فیزیکی، بر افراد درک شود. برای دستیابی به توسعه پایدار شهری که مبتنی بر مدیریت شورایی در برنامه­های توسعه می­باشد بایستی ظرفیت­سازی نمود. ظرفیت­سازی در سطح محله­های شهری از طریق شناخت توانایی های شهروندان و مشارکت دادن آنان در برنامه­های شهری میسر می­شود. هدف پژهش دستیابی به فرضیه اصلی پژوهش که عملکرد مدیریت شورایی در پایداری کالبدی و فیزیکی محلات شهری موثر است، می­باشد. در این بررسی، با به کارگیری روش پیمایشی و ابزار "پرسشنامه ساخت یافته" براساس شاخص های پایداری در سطح داخلی و خارجی به گرداوری داده­های مورد نیاز پرداخته شده است. جامعه آماریمورد بررسی ۴ ناحیه اصلی شهر پیرانشهر می باشند و با استفاده از مدل کوکران متناسب با جمعیت هر محله ۳۸۲ نفر حجم نمونه این تحقیق بوده است. آزمون­های آماری SPSS به میزان پایداری هر یک از شاخص ها در شهر مورد پرداخته شده است و سپس بر اساس مدل ویکور به میزان رتبه­بندی ناحیه­های شهری انجام گرفته است که در نهایت نتایج نشان داد که شاخص های موجود در تحقیق تاثیر معناداری در افزایش پایداری ناحیه­های شهری دارد. یافته­های دیگر تحقیق بیانگر این واقعیت است که اعتقاد شهروندان به اینکه آن ها بر تصمیم­گیری موثر هستند و مدیریت شورایی شهری خواهان مشارکت مردم است، اثر مثبت و قوی بر توسعه پایدار دارد. به­گونه­ای که عدم حضور مردم در مدیریت شورایی شهر بر پایداری محله ای در شهر تاثیرگذار بوده است؛ و در نهایت یافته­ها بر اساس مدل ویکور نشان داد که میزان پایداری در ناحیه ۲ با میزان ۵۵/۰= Q نسبت به ناحیه­های دیگر در وضعیت مطلوب­تری قرار دارد.

مدیریت شورایی, پایداری محله ای, پیرانشهر