هادی حکیمی - جغرافیا و برنامه ریزی شهری؛ دانشگاه تربیت مدرس
محمدرضا پورمحمدی - جغرافیا و برنامه ریزی شهری؛ دانشگاه تبریز
اکبر پرهیزکار - گروه جغرافیا؛ دانشگاه تربیت مدرس
ابوالفضل مشکینی - گروه جغرافیا؛ دانشگاه تربیت مدرس
مهدی پورطاهری - گروه جغرافیا؛ دانشگاه تربیت مدرس

سکونتگا­ه­های غیررسمی به عنوان شهرهای سایه بعد از شروع انقلاب صنعتی و بوجود آمدن بازتوزیع جغرافیایی جمعیت در اروپا  شکل گرفت سپس آرام آرام در کشورهای در حال توسعه پس از شروع فرآیند صنعتی شدن و نوسازی به عنوان ویژگی اصلی اکثر شهرهای چنین کشورهایی نمود پیدا کرد اما این پدیده در کشورهای اروپایی به عنوان یک پدیده میرنده عمل نموده و در طی زمان و در بستر مکان در بطن شهرها حل شدند؛ به­طوری که دیگر این پدیده منحصر به شهرهای جهان در حال توسعه می­باشد. چرا که حتی شهرهای کشورهای در حال توسعه­ای همچون کشور ما نیز دچار این پدیده­اند. شهر خوی نیز از این قاعده مستثنی نمی­باشد. در همین راستا هدف اساسی پژوهش حاضر شناخت وجود رابطه بین توسعه­یافتگی و افزایش مهاجرت و تعداد ساکنان سکونتگاه­های غیررسمی بوده و بر همین اساس فرضیه پژوهش هم این می­باشد که بین افزایش توسعه­یافتگی شهری و روستایی و افزایش تعداد ساکنان سکونتگاه­های غیررسمی شهر خوی رابطه­ای معنی­داری وجود دارد. تحقیق حاضر از نوع پیمایشی تبیینی یا تحلیلی به­شمار می­رود. مانند اغلب تحقیقات پیمایشی تحقیق حاضر بر روی یک نمونه محدود متمرکز شده و روش نمونه­گیری، روش طبقه­بندی احتمالی می­باشد. به عبارتی تمام سکونتگاه­های غیررسمی شهر خوی در چهار جهت جغرافیایی (شمال، جنوب، غرب و شرق) طبقه­بندی شدند و از میان آنها چهار محله به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. یافته­های پژوهش تاییدکننده این امر می­باشد که برخلاف انتظارات اغلب پژوهشگران این حوزه با افزایش سطح توسعه مناطق شهری و روستایی تعداد مهاجران روستا-  شهری و بالطبع تعداد ساکنان سکونتگاه­های غیررسمی افزایش می­یابد. 

توسعه, مهاجرت, سکونتگاه های غیررسمی شهری, خوی