ابوالفضل قنبری - گروه پژوهش های جغرافیای دانشگاه تبریز

هدف از این مقاله، بررسی تاثیر فضای شهری بر میزان مشارکت شهروندان در محلات شهر تبریز است. روش تحقیق پژوهش حاضر، اسنادی و پیمایشی بوده و از ابزار پرسشنامه و مطالعات کتابخانه­ای برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر خانوارهای ساکن شهر تبریز در سال ۱۳۸۵ و تعداد نمونه آماری ۴۵۰ خانوار بوده که بر اساس فرمول کوکران برآورد شده است. همچنین در این تحقیق از روش نمونه­برداری طبقه­های متناسب توام با تصادفی سیستماتیک استفاده شده است و نمونه­ها از مناطق با ارزش منطقه ای متفاوت و بافت های قدیمی و جدید با فرهنگ­های مختلف نظیر مناطق ولیعصر، محدوده مرکزی شهر، باغمیشه، یاغچیان، شهرک امام و سیلاب قوشخانه انتخاب شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­های گردآوری شده از آمارهای توصیفی و تحلیلی موجود در نرم­افزارهای SPSS و Lisrel استفاده شده است. لازم به ذکر است که بر اساس محاسبه آلفای کرونباخ، می­توان گفت میزان پایایی ابزار تحقیق ۸۱/ بوده است. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان می­دهد که میزان مشارکت شهروندان در اداره امور شهری متوسط به بالا بوده است. اما این میزان نسبت به محلات مختلف در نوسان بوده و بالاترین آن اختصاص به شهرک امام و پایین­ترین آن به محدوده مرکزی شهر اختصاص دارد. همچنین متغیرهای جنس، نوع مالکیت، منطقه سکونت، تحصیلات، قدمت سکونت و احساس تعلق میزان مشارکت شهروندان را تحت تاثیر قرار می­دهد. از میان این عوامل، احساس تعلق، تحصیلات و قدمت سکونت مهم­ترین عوامل اثرگذار بر مشارکت شهروندان محسوب می­شود.

فضای شهری, مشارکت, محلات تبریز