ساحله فروتن - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی
علیرضا قنبری - دانشیار باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی
اصغر استاجی - استادیار باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی
عادل پیرایش - دانش آموخته ارشد باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی
سمیه فهیم - دانشجوی دکتری باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی

پیشرفت های اخیر در مطالعات ژنوم و کاربرد نشانگرهای مولکولی در ترکیب با شیوه های سنتی اصلاح نباتات، جهت های جدیدی رابرای اصلاح نباتات به عنوان علم بین رشته ای برای بهبود محصول ایجاد کرده است. استفاده از نشانگرهای مولکولی طی چند دههگذشته، نقش تکاملی در بخش کشاورزی ایفا کرده است، اصلاح نباتات از طریق نشانگرهای ژنتیکی به انتخاب با پتانسیل وسیع برا یبهبود کارایی روش های معمول کمک می کند. نشانگرهای مولکولی نیز برای شناسایی صفات اقتصادی مهم در جمعیت اصلاحیجهت کمک به دستکاری ژنتیکی بیشتر در کوتاه مدت مفید می باشند. برخی از نشانگرهای مولکولی شامل نشانگرهای طول قطعهمحدود (RFLP)، چند شکلی طول قطعه تقویت شده (AFLP)، توالی ساده تکرار شونده (SSRs) ، چند شکلی تکنوکلئوتیدی (SNP) و ریزماهواره ها و رتروترنسپوزون ها می باشند. تکنیک های مختلف مارگری، تحقیقات ژنتیکی پیچیده در سطحپروتئومیک را برای هدفمند کردن اصلاح در کشاورزی تسهیل کرده است. در این مقاله، مزایای انواع مختلف نشانگرهای مولکولی وکاربرد آنها در اصلاح نباتات برای توسعه کشاورزی بیان شده است.

نشانگرهای ژنتیکی، نشانگرهای مولکولی، توسعه کشاورزی