اسماعیل نجفی - استادیار گروه جغرافیا، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
محمد عین شاهی میرزا - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

امروزه با ناکامی اهداف توسعه ی پایدار، محله های شهری به عنوان مقیاس بهینه برای پایداری کلان شهرها شناخته شده اند همچنین آسیب شناسی محله ها از لحاظ محیط زیست، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی و کنترل و ساماندهی آنها در محدوده ی محلات آسان تر و سریع تر انجام انجام می پذیرد. برای دست یابی به پایداری در سطح محله های شهری، در گام نخست باید جایگاه و فاصله ی محله از آرمان های توسعه ی پایدار مورد ارزیابی قرار گیرد و در گام دوم به اولویت‎بندی ابعاد و شاخص های پایداری برای ارتقای پایداری محله های شهری پرداخته شود. در پی دست یابی به این گام ها، محله های شهرداری منطقه ۱۸ تهران به عنوان نمونه انتخاب شد. مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی - پیمایشی است. برای ارزیابی پایداری محله های منطقه ۱۸ از روش منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی و برای اولویت بندی شاخص های ارتقای پایداری محله یافت آباد(شمالی و جنوبی) از پرسش نامه استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که پایداری محله های منطقه ۱۸ شهرداری تهران در سطح متوسط به پایین و محله یافت-آباد (شمالی و جنوبی) در سطح نسبتا نامطلوب و نامطلوب  قرار دارد. برای ارتقای پایداری محله ی یافت آباد شمالی و جنوبی، شاخص هایی که در بعد اقتصادی قرار دارند در اولویت اول، شاخص های بعد اجتماعی فرهنگی در اولویت دوم، شاخص های بعد زیست محیطی در اولویت سوم و شاخص های بعد کالبدی زیرساختی در اولویت چهارم قرار دارند.

پایداری محله ها, توسعه پایدار, منطقه ۱۸ شهرداری تهران, یافت آباد