علی محمودی عالمی - استادیار گروه هنر، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک، نوشهر، مازندران، ایران
الهام رجبپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه طراحی پوشاک، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک، نوشهر، مازندران، ایران

هندوستان را میتوان یکی از مهدهای پارچه و پوشاک در جهان دانست و ایران هم از دیرباز با این سرزمین مراودات تجاری پارچه و دیگر محصولات را داشته است. تاریخ پوشاک و صنعت پارچه بافی در هند به حدود قرن پنجم پیش از میلاد بازمی گردد. نخ ریسی از پشم نیز بین هندیها رواج پیدا کرد و به سرعت به محبوبیتی جهانی رسید؛ به طوریکه در تاریخ از پشم های هندی با عنوان پشمهای زیبا و خوشبوی گوسفندی یاد شده است. یکی از دلایل محبوبیت پارچه های هندی، جنس نازک و خنک آنها بود. زیرا کشورهایی مثل ایران و کشورهای عربی تابستانهای گرمی داشتند و دارند و پارچه های نازک را برای پوشاک ترجیح میدهند. در طول تاریخ همیشه صنعت پاچه بافی در هند پیشرفت داشت. شواهد قرون ابتدایی میلادی نشان میدهند که تبادلات فرهنگی بین هندیها و دیگر فرهنگها زیاد بوده و این نکته بر تولیدات نساجی تاثیر داشت. صنعت و هنر نساجی هند دارای ویژگیهای هنری بسیاری میباشد از جمله این ویژگی را میتوان تزئینات پوشاک و منسوجات را اشاره نمود.هموار انواع رنگ و نقشمایه ها زینت بخش این صنعت در هند بوده است. هدف این پژوهش مطالعه نقش مایه های منسوجات و البسه هندی است، این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی-تاریخی است. چگونگی گردآوری اطلاعات در این پژوهش بهروش اسنادی (کتابخانهای) است که براساس آن کلیه منابع و شواهد تاریخی مورد مطالعه و فیش برداری قرار خواهند گرفت.

پوشاک، نساجی، نقوش، هند.