رضا سیدی - گروه حقوق دانشگاه پیام نور مرکز تهران جنوب

آموزش و بهسازی منابع انسانی، نوعی سرمایه گذاری مفید و یک عامل کلیدی در توسعه محسوب می شود که اگر به درستی وشایستگی برنامه ریزی و اجرا شود، میتواند بازده اقتصادی قابل ملاحظه ای داشته باشد. آموزش به عنوان یکی از مکانیزم هایاصلی توسعه منابع انسانی در حوزه سازمان ها و بنگاه های اقتصادی مورد توجه بسیاری از صاحبنظران ومسئولین و مدیرانآموزش قرار گرفته است. آنچه بویژه در سازمانها و بنگاه های بزرگ از اهمیت فراوانی برخوردار است جهت گیری فعالیت هایآموزشی به سمت دیدگاه های سیستمیو نگرش های استراتژیک میباشد که ضرورت آن با توجه به شرایط نوین جهانی، فنآوری های پیچیده، سرمایه دانش و تغییر در مشاغل دو چندان مینماید. هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعه و بررسی اثرگذاریآموزش ضمن خدمت بر عملکرد کارکنان با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعه اسنادی می باشد. نتایج پژوهش ها نشان می دهداگر توسعه سازمانی را در چهار وجه ” آموزش فنی، تکنولوژیکی، فرهنگ سازمانی، توسعه مالی و اقتصادی” در نظر بگیریم،توسعه آموزشی به دلیل تعامل با سایر ارکان توسعه و پشتیبانی و خدمات رسانی نسبت به هر یک از آن ها از اهمیت و جایگاهویژه ایی برخوردار می باشد. در نتیجه می توان گفت اهمیت و نقش آموزش و مدیریت آموزشی در توسعه و پیشرفت جوامع وسازمان ها بر کسی پوشیده نیست. اصولا ارتقای سطح علمی افراد و پویایی سازمانها و بهره گیری آنان از تازه های جهان دانش،بدون تکیه بر آموزش و پرورش نیروهای مستعد و پویا میسر نبوده و حتی افزایش توان اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی وشکوفایی سازمان های یادگیرنده منوط به بسط و گسترش آموزش و رویکردهای سیستم مدیریت آموزشی می باشد.

آموزش ضمن خدمت، عملکرد کارکنان، پرسنل شهرداری