رضا هدایتی - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید ضیایی راد - استاد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان

تصادم بین پرنده و هواپیما که به عنوان "برخورد پرنده" شناخته می­شود، پدیده­ای معمول و در عین حال خطرناک است. امروزه برای کاهش استفاده از آزمون­های تجربی که زمان­بر و گران هستند، معمولا مقاومت یک جز از بدنه هواپیما در برابر برخورد با پرنده را توسط روش­های عددی تایید می­کنند. کاراترین روش عددی در مساله برخورد پرنده، نرم­افزار المان محدود است. اما پدیده برخورد پرنده دارای پارامترهای زیادی می­باشد که تغییر هر کدام از آن­ها می­تواند در نتیجه شبیه­سازی عددی تغییر ایجاد کند. در این پژوهش، اثر تغییر در تعدادی از پارامترهای مربوط به پرنده یعنی اندازه­شبکه، مدل ماده[۱] و معادله­حالت[۲] بررسی می­شود و پارامترهایی که استفاده از آن­ها نتیجه شبیه­سازی را به نتیجه تجربی نزدیک­تر می­کند معرفی می­شود. نتایج تحقیق  استفاده از المان­های کمتر، مدل ماده نول و معادله حالت گرونیسن را به­عنوان پارامترهای بهینه مشخص می­کند. [۱]Material model [۲] Equation of State

برخورد پرنده, معادله حالت, مدل ماده, چگالی شبکه, LS-Dyna