زهره احمدی پوراناری - Farhangian University
حمیدرضا خوارزمی - Shahid Bahonar University

میر کرمانی از شاعران هم عصر خواجوی کرمانی است که مجموعه کامل اشعار او از روی نسخه ای دستنویس متعلق به سعید نفیسی منتشر شده است. اشعار او، با وجود نغزبودن و انباشتگی از معنا، به دلایلی، ناشناخته مانده است. در این مقاله، که از نوع کتابخانه ­ای است و با روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده است، این شاعر کرمانی معرفی شده و­ غزل­ های او از دیدگاه آوایی، زبانی، فکری و ادبی بررسی شده است. بررسی جنبه های گوناگون غزل میر نشان داد که غزل های بدون ردیف او نسبت به شاعران هم دوره اش بیشتر است، اما ردیف­ های اسمی در غزل او درخور توجه است. انواع آرایه ­های لفظی ازجمله جناس و موازنه نیز در شعر او فراوان دیده می­ ‍شود. غزل­ ها زبانی روان دارد، اما گاهی صنعت گرایی و توجه به زیباسازی الفاظ ابیات او را مصنوع ساخته است. درون­مایه غزل میر عاشقانه است و شاعر بیشتر به وصف ­های عاشقانه پرداخته­ است. از میان صور خیال، تشبیه در شعر او کاربرد فراوان دارد، اما استعاره کمتر دیده می­شود و سهم استعاره ­های تازه در غزل­ های او بسیار ناچیز است. تلمیح و استعاره، که از ابزارهای ایجازند، در غزل میر کمتر دیده می­ شود. به طور کلی، تمرکز شاعر بیشتر بر مضمون­ گرایی است.

Mir-e-Kermani, Lyric (Ghazal), Style, Language, Poetry Motif., میر کرمانی, غزل, سبک, زبان, درون مایه شعر.